باغستان

تو خواستی که به فصلِ خزان جوانه دهم

برای نغز سرودن به دل بهانه دهم

تو خواستی که به هنگامِ شب برافروزم

چو شمع در دلِ تارِ زمان ، زبانه دهم

تو خواستی که به گلبرگهایِ یاسِ غزل

شمیمِ روح نواز و صفای ژاله دهم

کنون که از لبِ لعلت چشیده ام میِ ناب

مخواه از منِ شیدا که ترکِ باده دهم

چو نی زهجر غمینم عجب مدار اگر

به هر نفس که برآید هزار ناله دهم

اگر به جانبِ محبوب ، التفات کنی

به دشتِ سرخِ شقایق ترا حواله دهم