باغستان

چرا نه تنهایی ، چرا نه دلتنگی          

نه یارِ دلبندی ، نه خویشِ یکرنگی 

 

مرا رها سازید ازین دوگوییها        

چه جایِ جولانست به سینة  تنگی

 

 فغان که زائل کرد ، زلالِ مینا را    

نهادِ ناپاکی ، قساوتِ  سنگی

 

امان که میسوزد ، شرارة جهلی   

ضمیرِ آگاهی ، خجسته فرهنگی

 

چو آبرویی را دریده ای ، هشدار  !

ندیده ام گرگی بَرَد چنین ننگی

 

صفا نمی جوئید زسینة محبوب       

نه گرمیِ عشقی ، نه شورِ آهنگی