باغستان

 امروز از خویشی دلتنگ شدم این شعر را نوشتم :

 

 

 

دل مویه

چرا نه تنهایی ، چرا نه دلتنگی

نه یارِ دلبندی ، نه خویشِ یکرنگی

مرا رها سازید ازین دوگوییها      

 چه جایِ جولانست به سینة  تنگی

 فغان که زائل کرد ، زلالِ مینا را

نهادِ ناپاکی ، قساوتِ  سنگی

امان که میسوزد شرارة جهلی   

 نفس نفس جانی ، به هرنفس برگی

 نشاید انسان را ، که خویِ حیوانی

چو آبرویی را دریده ای ، گرگی

 صفا نمی جوئید زسینة محبوب     

نه گرمیِ عشقی ، نه شورِ آهنگی          ..